nic nie dzieje się przypadkiem

mądry pewien człowiek napisał do mnie wczoraj, ze jeśli ktoś wierzy w przypadki - nie wierzy w Boga.
bardzo te słowa utkwiły we mnie. tym bardziej w świetle ostatnich zmian.
iluminacji właściwie.

okazało się bowiem, że jestem chora. to znaczy okazywało się znacznie wcześniej natomiast niedawno się potwierdziło. choroba śmiertelna nie jest, jest natomiast nieuleczalna i może być uciążliwa. acz nie musi. u mnie jest w zasadzie bardzo znikoma.
lekarze przyczyn nie znają i tak naprawdę jedynym wskawywanym przez nich leczeniem jest leczenie objawowe. czyli jedno wielkie g.
i tu wracam do sedna sprawy - tego, że nic nie dzieje się przypadkiem. że wszystko dzieje się po coś, na coś i dlaczegoś. że w każdej zmianie jet ukryty sens. a naszym zadaniem jest ten sens odkryć.

po mojej wstępnej histerii - opanowałam się już prawie całkowicie. odkryłam bowiem jak wiele zapomniałam o sobie. jak bardzo szybkie i niechlujne zycie prowadzę, jak bardzo siebie i świat odrywam od włąsnego ciała, a ciało od duszy. jak zapomniałam, że wszystko jest jednością, że jestem światem i sobą w świecie.
dawno temu medytowałam.
dawno temu oddychałam
dawno temu chodziłam na ti chi

a teraz zrozumiałam, że właśnie dostałam jasny prosty i wyraźny znak. - zatrzymaj się, zadbaj o siebie, stań się całością. i mimo tak wielkiego skoncentrowania na ciele - ten tydzień był bardzo duchowy. paradoksalnie - choroba zmienia mój świat na lepsze. stwarza... inną jakość życia.
dzięki niej dzieje się o wiele więcej, i głębiej....

odkrywam jak wiele znaczy to co jem. i że podświadomość często samo podsuwa nam najlepsze dla nas rozwiązania. ot chociażby moja nieopanowana ochota na śledzie (których nigdy wcześniej tak bardzo nie lubiłam) a tu zachcianki jak w ciąży lisner w każdym kątku, w domu śledzie z buraczkami albo z ogóreczkiem i koperkiem. i co się okazuje- że kwasy omega 3 sąwielce wskazane dla mnie teraz. i oczywiście siedzą w śledziach. szok!! nic nie dzieje się przypadkiem. nic nic nic.
a moje opętanie kiełkami? rzeżucha/ brokuł/ rzodkiewka/ słonecznik. codziennie świeże z osobistego parapetu.
już wcześniej wyeliminowałam cukier (dobre 20 lat nie słodzę) białego pieczywa też nie jem od lat. teraz odstawiam gluten. nie szaleńczo jak przy celiakii ale odstawiam pieczywo/ muesli/ ciacha/makarony. tych ostatnich żal mi najbardziej - i skoro i tak jadłam głównie razowe- to myślę, że od czasu do czasu taki ciemny mi nie zaszkodzi.
wywalam też mleko. ostatnie 2 lata żyłam głównie na mleku, jogurtach i wieśniakach. niewykluczone, że one też przyczyniły się do uaktywnienia mojej choroby. tym razem ograniczę je zdecydowanie.

poranna kawa bez mleka smakuje znacznie lepiej. o dziwo.
własny odbór smaków po 3ch tygodniach bez glutenu/ pszenicy - bardzo się zmienił...


mozecie pomyśleć, że oszalałam. ale nie. i chyba pierwszy raz w życiu tak bardzo wszystko mi się ze sobą łączy. tak bardzo świadome jest.


nic nie dzieje się przypadkiem...